Poniżej znajdziesz takie „szybkie koło ratunkowe”. Ale dla tych co znajdą więcej czasu i chęci podaję na końcu artkułu adresy stron do dłuższych relaksacji do przeprowadzenia w spokoju.

Wielogodzinna praca przed monitorem komputera nie pozostaje bez

wpływu na nasze zdrowie i samopoczucie. Dlatego też ważne jest

przestrzeganie pewnych podstawowych zasad. Oto one:

 

1. Siedź prosto i zadbaj o wygodne krzesło.

2. Często, nawet siedząc, przeciągaj się i rozciągaj mięśnie.

3. Przynajmniej co godzinę rób sobie pięciominutową przerwę.

4. Gdy poczujesz, że twoje oczy są zmęczone, zasłoń je na chwilę dłońmi.

5. Rób sobie przerwy na mruganie powiekami.

6. Co jakiś czas odrywaj wzrok od monitora, patrz w dal, najlepiej przez okno.

7. Gimnastykuj oczy – spójrz najpierw w górę, potem w dół, w lewo, w prawo. Na koniec rysuj oczami koła, w jedną i drugą stronę.

8. Postaw przy komputerze jakiś przedmiot, który lubisz (np. ulubiona roślina, zdjęcie, maskotka) i spoglądaj na nią, by zrobić sobie krótką przerwę.

9. Rozluźnij kark i powoli i spokojnie kręć głową w różne strony, głęboko przy tym oddychając.

Rozluźnienie mięśni szyi i karku sprzyjające lepszemu oddychaniu

1. Usiądź lub stań prosto, wyprostuj głowę, rozluźnij szczękę, barki, ramiona i ręce.

2. Przez cały czas wykonywania ćwiczenia rytmicznie oddychaj przez nos.

3. Powoli i spokojnie obróć głowę w prawo, aż poczujesz lekki opór.

4. Teraz powtórz czynność obracając głowę w lewo.

5. Wróć do pozycji wyjściowej, spleć dłonie na karku i powoli odchyl głowę do tyłu, napinając lekko mięśnie szyi.

6. Wróć do pozycji wyjściowej, rozluźnij ramiona i ręce.

7. Powoli i spokojnie, napinając lekko mięśnie karku, pochyl głowę do przodu tak by dotknąć nią klatki piersiowej.

8. Wróć do pozycji wyjściowej, odpocznij chwilę.

9. Powoli i spokojnie przechyl głowę w bok, w prawo, tak by dotknąć prawym uchem prawego ramienia.

10. Wróć do pozycji wyjściowej, odpocznij chwilę.

11. Powoli i spokojnie przechyl głowę w bok, w lewo, tak by dotknąć lewym uchem lewego ramienia (Ćwiczenie można powtórzyć kilkakrotnie).

 

Rozluźnienie i rozgrzewanie barków sprzyjające lepszemu oddychaniu

1. Usiądź lub stań prosto, wyprostuj głowę, rozluźnij szczęki, ramiona i ręce. Oddychaj rytmicznie przez nos.

2. Podnieś kilka razy ramiona tak, jakbyś chciał dotknąć nimi uszu.

3. Powtórz ćwiczenie kilkakrotnie, a następnie – po krótkim odpoczynku – wykonaj kilka okrężnych ruchów ramionami, do przodu i do tyłu.

4. Powoli i spokojnie przechyl głowę w bok, w lewo, tak by dotknąć lewym uchem lewego ramienia (Ćwiczenie można powtórzyć kilkakrotnie).

 

A oto adresy stron do miłych sesji relaksacyjnych:

1. https://www.youtube.com/watch?v=DAxYabx1ELQ klasyczny relaks Schultza pogłębiający świadomość oddechu i poszczególnych partii mięśni

2. https://www.youtube.com/watch?v=X1HXg6BkKw0 klasyczna relaksacja Jakobsona z napinaniem i rozluźnianiem części ciała i oddychaniem

3. https://www.youtube.com/watch?v=jNq9lwGR2vA to bardziej połączone z ćwiczeniami typu joga dla lubiących się ruszać

4. https://www.youtube.com/watch?v=tRSEaTcHUII typowo dla dzieci „Magiczna wyspa”

lub https://www.youtube.com/watch?v=oAh139hYZfA „Ogród miłości”

 

Warto pamiętać, że zawsze dobrze działać doraźnie, ale znacznie lepsze rezultaty odnosi się ćwicząc systematycznie. Organizm się tego uczy, zapamiętuje i czerpie dla siebie wiele korzyści. A w czas dla zdrowia opłaca się inwestować.

POWODZENIA !

Opracowała p. psycholog Sylwia Cop

 

Na prośbę p. Doroty Musiałek-Jeżewskiej - wicedyrektora szkoły przesłamy linki do filmików, w których uczniowie szkoły promują kierunki kształcenia w Zespole Szkół nr 1 w Wieluniu.

Informujemy również, że wszystkie informacje o szkole i naszych kierunkach kształcenia znajdują się na stronie internetowej szkoły Zespół Szkół nr 1 w Wieluniu oraz szkolnym fb w zakładce Nabór ZS1 fb.

Zespół Szkół nr 1 w Wieluniu

Technik geodeta

Technik geodeta/ geoinformacja

Technik architektury krajobrazu

Technik żywienia i usług gastronomicznych

Technik ekonomista

Technik rachunkowości

Technik logistyk zarządzanie w e-logistyce

dekarz

cukiernik

Zachęcamy wszystkich uczniów i nauczycieli  do korzystania z Komunikatora - nowej funkcji uruchomionej na Zintegrowanej Platformie Edukacyjnej (www.epodreczniki.pl).

 

Komunikator to narzędzie umożliwiające użytkownikom zalogowanym bezpośrednie porozumiewanie się w czasie rzeczywistym z nauczycielami i uczniami.

 

Dostępne funkcjonalności tego narzędzia to:

- komunikacja za pomocą kanałów publicznych  -  służą do  rozmów otwartych dla całego zespołu/klasy; każdy w zespole może dołączyć do takiego kanału. Ten sposób komunikacji pomaga zbudować dodatkową bazę wiedzy, a także pozwala na wymianę poglądów oraz wspólną pracę nad zadaniami.

- komunikacja za pomocą  grup prywatnych - to zamknięte kanały, widoczne tylko dla swoich członków, mogą więc być używane do rozmów prywatnych na tematy wrażliwe, poufne lub ograniczone do niewielkiej grupy członków zespołu/klasy. Do grupy prywatnej można dołączyć się tylko za zaproszeniem.

- komunikacja bezpośrednia - to prywatna rozmowa jeden na jednego między członkami zespołu/klasy; mogą być wysyłane do dowolnego użytkownika z własnego zespołu/klasy. Pozwala na tworzenie prywatnych oraz publicznych pokoi rozmów, umożliwia także rozmowy 1 na 1 z innym użytkownikiem.

 

Komunikator pozwala na przesyłanie różnorodnych załączników do wiadomości, takich jak pliki audio, filmy, linki i wiele innych. Można dodawać emotikony, reakcje, wspominać o użytkownikach tak jak ma to miejsce na innych dostępnych publicznie komunikatorach.

 

W  instrukcji znajdziecie Państwo informacje jak korzystać z Komunikatora oraz opis jego funkcji - https://epodreczniki.pl/a/komunikator/DHUjllSBG .

Przesyłamy  opracowaną przez pedagogów PPP w Wieluniu,
panią Aleksandrę Płaczek  i Danutę Kryściak,  
prezentację multimedialną pt. "Jak pomóc dziecku w nauce",
która zawiera ciekawe i praktyczne wskazówki dla rodziców.
 

Jak myślisz, za co warto jest być wdzięcznym? Czy warto w ogóle pamiętać o wdzięczności w codziennym życiu? Jeśli zapytałabym Cię teraz o Twoje prośby, potrzeby czy oczekiwania prawdopodobnie bez większych trudności powstałaby długa lista. A co by było jeśli przedmiotem uwagi stałoby się to, za co jesteś wdzięczny/a?

Jeśli zechcesz podzielić się ze mną swoimi refleksjami, spostrzeżeniami po przeczytaniu tekstu BĘDĘ WDZIĘCZNA !

 

WDZIĘCZNOŚĆ CZY NIEWDZIĘCZNOŚĆ?

Często w natłoku codziennych wydarzeń, wielu stresowych sytuacji zapominamy o tym, żeby docenić to, co mamy. Stosunkowo szybko przyzwyczajamy się do tego, co już posiadamy, do czego mamy dostęp. Potrafimy „wyrzucać” z siebie pełną listę skarg na swoje życie, pracę, szkołę, otaczających nas ludzi i samych siebie jak karabin maszynowy pociski. Jednocześnie całkowicie spychamy na margines całą gamę powodów do zadowolenia z życia. Często widzimy jak przez szkło powiększające swoje słabości, mankamenty, niedoskonałości czy błędy – omijając przy tym swoje zalety, mocne strony, atuty, jak również dobre rzeczy, które nam się przydarzają oraz wspaniałych ludzi, których spotykamy na co dzień. Koncentrujemy się na „brakach i porażkach” i idziemy przez życie z przekonaniem, że nic dobrego nas w nim nie spotyka. Czy rzeczywiście tak jest? Czy każdy z nas jest tzw. pechowcem, którego nie spotyka absolutnie nic dobrego? A w końcu – czy to może my sami nie chcemy albo po prostu nie potrafimy wyjść poza utarte schematy postrzegania siebie i świata?

O WDZIĘCZNOŚCI SŁÓW KILKA

Docenianie tego co znajduje się wokół nas jest niezwykle cenną umiejętnością, która pomaga nam być bardziej zadowolonym z naszego życia. Wdzięczność ma pozytywny wpływ na nasze samopoczucie, a wedle niektórych badań prowadzonych w tym zakresie, potrafi zwiększyć nawet o 1/4 nasze poczucie szczęścia. Jeśli chcesz być w życiu bardziej szczęśliwy pamiętaj o wdzięczności. Praktykując i odczuwając w życiu wdzięczność zaczynamy dostrzegać i doceniać to co jest pozytywne. Czasami łatwiej jest skupić się na tym, czego nie mamy, niż na tym, co już mamy, bo wydaje nam się to oczywiste i staje się codziennością. Ważne jest, aby czasem się zatrzymać i dostrzec te wszystkie rzeczy, które uznajmy za pewnik, a za które naprawdę warto być wdzięcznym. Za co można być wdzięcznym? Powodów do wdzięczności jest bardzo dużo!

Możemy być wdzięczni za: życie, zdrowie, rodzinę, przyjaciół, dach nad głową, możliwość edukacji, pracę, wolność, możliwość decydowania o swoim życiu, pokój i bezpieczeństwo, siłę i dowagę czy dostęp do nowych technologii oraz wiele, wiele innych! Docenianie jest szczególnie ważne w obecnej, trudnej dla nas rzeczywistości zwłaszcza w obszarze relacji międzyludzkich. Praktykowanie wdzięczności działa bowiem w dwie strony: zarówno na osobę, którą doceniamy jak i na nas samych, dając radość i uśmiech oraz zwiększając przy tym poczucie własnej wartości i skuteczności. Kiedy skupiamy się na wyrażaniu wdzięczności przyciągamy pozytywne doświadczenia w swoim życiu. Łatwiej nam jest opanować złość, gniew, jak również znieść poczucie porażki i bolesne doznania. Poprawia sen, a dokładnie jego jakość i czas trwania, wzmacnia siłę woli, Bycie wdzięcznym może również mieć zbawienny wpływ na łagodzenie napięć i stresu oraz może zwiększyć naszą energię do życia. Wtedy jest nam łatwiej pozbyć się negatywnych emocji, wybaczać oraz budować lepsze i zdrowsze relacje z innymi. Wdzięczność to składowa zdrowia psychicznego, o które w czasie kryzysu powinniśmy szczególnie dbać.

PRAKTYKOWANIE WDZIĘCZNOŚCI

Praktykowanie doceniania w codzienności może być wyzwaniem. Pomimo tego, że doświadczamy w życiu ogromu rzeczy, które są wartościowe, ważne i piękne, często nie potrafimy za nie dziękować. Pamiętajmy o tym, że im częściej jesteśmy wdzięczni za to, co posiadamy, tym lepiej się czujemy mentalnie i fizycznie (wytwarzamy przecież endorfiny, czyli tzw. hormony szczęścia!).

Jak to robić?

• Szukaj pozytywów w życiu codziennym.
• Wyrażaj swoją wdzięczność i uznanie innym ludziom, którzy są wokół ciebie – powiedz, zadzwoń, napisz!
• Napisz list do osoby, której chciałbyś podziękować. Pokaż to, że dostrzegasz i doceniasz to co dla Ciebie robi i jest.
• Okaż szacunek osobom, które Cię obsługują. Bądź dla nich dobry i życzliwy, bo złość i grymas, które czasem im towarzyszą, spowodowane są zwykłym przemęczeniem organizmu i brakiem szacunku ze strony klientów. Uśmiechnij się i powiedz coś miłego, a zobaczysz jak pozytywne emocje szybko się rozprzestrzeniają :).
• Szczerze dziękuj za komplementy oraz nagradzaj innych komplementami. Z jednej strony czujesz się doceniony i zauważony (czując przy tym jednocześnie, że zasłużyłeś/łaś na dobre słowa), a z drugiej dajesz drugiej osobie coś od siebie, czego nie da się kupić – coś, co w znacznym stopniu poprawi samopoczucie i uprzyjemni dzień osobie obdarowywanej Twoim dobrym i ciepłym słowem.
• Raz w tygodniu zrób sobie dzień wdzięczności. Każda czynność, którą wykonasz będzie powodem do docenienia i będzie stanowić niejako Twój własny prezent. Zaczynając od daru, że usłyszałeś budzik, a to wskazuje na to, że się obudziłeś i żyjesz, że słyszysz, że stać Cię na budzik czy telefon, który Cię budzi. Poprzez rozmowy i spotkania ze znajomymi, co wskazuje na to, że masz bliskich na których możesz liczyć i spędzać z nimi miło czas, że żyjesz w kraju, gdzie możesz po prostu być sobą.
• Podaruj swój czas, pieniądze lub inne rzeczy materialne na cele charytatywne, wesprzyj organizację, którą cenisz. Możesz pójść do schroniska z zapasem karmy dla zwierząt, kocy czy chęci pomocy przy codziennych obowiązkach lub możesz wybrać jedną z organizacji wpierających osoby chore, dzieci czy ludzi w podeszłym wieku i przekazać jakąś kwotę pieniędzy.
• Stwórz dziennik wdzięczności, do którego będziesz mógł/mogła sięgnąć w każdym momencie. Zapisuj pod koniec każdego dnia za co jesteś wdzięczny/a. Stwórz listę 5 rzeczy – mogą to być przykładowo: ludzie, talenty, chwile, przedmioty. Mogą to być również drobiazgi, jak i większe tematy. To twoja decyzja, co stanie się twoim powodem do wdzięczności :).
• Przekuj kryzys w zysk. Jeśli jesteś w trudnej sytuacji, pomyśl co pozytywnego może z tego wyniknąć? Czego możesz się z tej sytuacji nauczyć? Pamiętaj, że zazwyczaj „po burzy wychodzi słońce” – po trudnych chwilach, przychodzą te lepsze, a czasem coś co wydaje nam się w danym momencie stratą, porażką, a może się okazać w dłuższej perspektywie zyskiem.
  
  Pamiętaj – WDZIĘCZNOŚĆ DZIAŁA NIEZALEŻNIE OD WIEKU! 🙂

W tym miejscu pragnę skierować słowa wsparcia w stronę Nauczycieli i Rodziców, wyrażając wdzięczność za ich trud włożony w przygotowanie i prowadzenie nauczania zdalnego oraz niezwykle cenne i nieocenione wsparcie dzieci w codziennym funkcjonowaniu i wypełnianiu swoich obowiązków.

Opracowała p. psycholog Sylwia Cop

Poznaj kilka prostych, ale bardzo skutecznych metod wspomagających budowanie dobrej samooceny i przez to lepszego poczucia własnej wartości.

SPOSÓB 1. ZADBAJ O SIEBIE

Pierwszym sposobem jest zadbanie o siebie – można to zrealizować pod każdym względem, zarówno fizycznym, psychicznym, jak i duchowym.

Najważniejsze są podstawy zdrowego życia, czyli odpowiednia ilość snu, zdrowa dieta, aktywność fizyczna itp. Jednak prawdziwe podniesienie samooceny przyniesie zwrócenie jeszcze większej uwagi na swój dobrobyt.

Także zadbanie o swój wygląd, choć na początku może wydawać się działaniem próżnym, może przynieść wiele dobrego.

Są badania, które dowodzą, że istnieje bardzo duży związek między samooceną swojego wyglądu a ogólną samooceną (szczególnie wysoki związek wykazano u kobiet).

Oznacza to, że ocena swojej atrakcyjności seksualnej, kondycji fizycznej i akceptacja swojej wagi przekładają się na odczuwane szczęście w życiu.

Co możesz zrobić, by lepiej zadbać o siebie?

• ćwicz – to nie musi być od razu wykupienie karnetu na basen na cały rok z góry, wystarczy pół godzinna przebieżka codziennie albo krótki cykl ćwiczeń z youtube w domu
• poradź się specjalisty – do fryzjera, na masaż, zadbaj o swoje zęby lub cerę. Kiedy zobaczysz efekty, Twoja samoocena od razu wzrośnie
• zwróć uwagę na pielęgnację – nie trzeba wcale się zmieniać, żeby poczuć się lepiej w swojej skórze – czasem wystarczy po prostu lepiej zadbać o to, co się już ma
• naucz się czegoś nowego – nie tylko fizyczna atrakcyjność jest ważna, rozwijanie swoich kompetencji sprawi, że zaczniesz cenić siebie za nowe rzeczy.

SPOSÓB 2. ZWRÓĆ UWAGĘ NA TO, JAK DO SIEBIE MÓWISZ

Każdy z nas do siebie mówi i jest to całkowicie normalne. Zwróć uwagę na to, w jaki sposób odnosisz się do samego siebie w swoich myślach.

Bardzo częstym zjawiskiem u osób z niską samooceną jest tak zwane „biczowanie się” po odniesionych porażkach – postaraj się unikać dodatkowego dokładania sobie stresu, a w zamian spróbuj mówić do siebie jak do przyjaciela, czyli do osoby, na której nam naprawdę zależy.
 

SPOSÓB 3. ZWRÓĆ UWAGĘ JAK O SOBIE MÓWISZ

Sposób trzeci odnosi się do tego, w jaki sposób opowiadasz o sobie innym. Gdy przedstawiasz się komuś nowemu, postaraj się nie stawiać się od razu na niższej pozycji niż rozmówca.

Gdy chwalisz się sukcesami lub ktoś prawi Ci komplementy – nie bój się cieszyć z tych rzeczy i przyjmować tego bez zbędnych tłumaczeń.

SPOSÓB 4. DOCENIAJ WŁASNE SUKCESY

Bardzo dobrym sposobem na podniesienie swojego poczucia własnej wartości, jest świętowanie swoich sukcesów.

Przy każdym, nawet najmniejszym sukcesie, daj sobie chwilę na pochwałę samego siebie. Przy większych osiągnięciach, warto się w jakiś sposób nagrodzić – choćby drobnym przyjemnym zakupem lub chwilą odpoczynku.

SPOSÓB 5. UŚMIECHNIJ SIĘ

W psychologii istnieje udowodniona hipoteza tzw. mimicznego sprzężenia zwrotnego.

Oczywiste jest dla wszystkich, że aktualnie przeżywane emocje i nastroje są widoczne w mimice twarzy – uśmiechamy się, gdy jesteśmy szczęśliwi, płaczemy, gdy się smucimy, czy ściągamy brwi podczas przeżywania złości.

Zgodnie z hipotezą mimicznego sprzężenia zwrotnego, ten mechanizm działa też w odwrotną stronę – oznacza to, że na przykład uśmiechnięcie się wpłynie na odczuwanie radości. Wykorzystaj ten mechanizm na swoją korzyść!

Stań przed lustrem i spróbuj „odegrać” osobę pewną siebie.

Stań wyprostowany, z dumnie uniesioną głową i szerokim uśmiechem i pozwól, by poza pełna dumy i pewności siebie przeniosła się z ekspresji na odczuwane uczucia. Możesz także wykorzystywać tę metodę doraźnie, w momentach poczucia słabości i niepewności.

SPOSÓB 6. „POSPRZĄTAJ” SWOJE OTOCZENIE

Ogromny wpływ mają na nas ludzie, którzy nas otaczają. Od tych najbliższych (partner, rodzina), po współpracowników, znajomych, sąsiadów, a nawet osoby, które oglądamy w mediach społecznościowych.

Ich oddziaływanie może być neutralne, może nas „ciągnąć nas do góry” – wzmacniając poczucie własnej wartości, lub „ciągnąć w dół” wpędzając w kompleksy i poczucie winy.

Warto jest przyjrzeć się krytycznie tworzonym związkom i sprawdzić, czy nie kryje się w nich jakaś szkodliwa dla nas relacja, która uniemożliwia budowania pewności siebie.

Co prawda takie działanie wymaga odwagi, ale bez tego prawdopodobnie będziesz wciąż wracać do punktu wyjścia, ciągnięty w dół przez osobę, która tylko na pozór Cię wspiera.

SPOSÓB 7. UPORZĄDKUJ WYMAGANIA WOBEC SIEBIE

Każdy z nas ma wobec siebie jakieś oczekiwania.

Osoba o wysokim poczuciu własnej wartości, uważająca samą siebie za „wystarczająco dobrą” ma je na adekwatnym do swoich możliwości poziomie – oczekiwania te pozwalają się rozwinąć, ale są możliwe do zrealizowania.

Osoby niepewne siebie mogą tkwić w dwojakiego rodzaju sytuacji.

Pierwszy rodzaj to posiadanie zbyt niskich oczekiwań wobec siebie (np. „jestem taki nieudolny, nie ma sensu porywać się na nic trudnego, oby tylko przeżyć z dnia na dzień”).

Taka sytuacja blokuje rozwój i prowadzi do błędnego koła – brak wymagań, to brak osiągnięć, a brak osiągnięć i rozwoju to brak dumy z siebie.

Drugi rodzaj sytuacji to wymagania zbyt wysokie, niemożliwe do zrealizowania (np. „Przytyłem 10 kilogramów przez ostatnie pół roku, jestem okropny, muszę przebiec maraton w przyszłym miesiącu”).

Wymagania zbyt wysokie niemal z góry skazują człowieka na niepowodzenie, które tylko wzmaga poczucie niepewności siebie i ciągłej porażki.

Zastanów się zatem nad tym, czego sam od siebie wymagasz – warto spisać takie cele i spojrzeć na nie obiektywnie, a być może nawet skonsultować z kimś bliskim.

 

SPOSÓB 8. POZNAJ SWOJE DOBRE STRONY

Nic tak nie wspomaga poczucia własnej wartości, jak poczucie, że jest się w czymś dobrym. Osoby niepewne siebie, często mają tendencję do deprecjonowania swoich mocnych stron – np. pochwalone za świetne gotowanie, stwierdzają, że gotowanie to prozaiczna czynność, to przecież nie zdobywanie szczytów himalajskich.

Spróbuj odnaleźć swoje mocne strony – wsłuchuj się w to, co mówią o Tobie inni, zobacz, z jakimi czynnościami związane są Twoje sukcesy i nie bój się (przede wszystkim przed samym sobą) przyznać się do swoich zalet.

 

SPOSÓB 9. SPRAWDŹ, JAKIE TREŚCI KONSUMUJESZ

Na sposób naszego myślenia o sobie mają wpływ nie tylko osoby, które nas otaczają, ale także treści, które przyswajamy. W ostatnich latach ogromnego rozwoju mediów społecznościowych niełatwo załamać się nad swoim losem i osobą, oglądając w mediach różnego rodzaju celebrytów z „idealnym” życiem.

Niestety niezauważaną prawdą jest, że jest to sztucznie kreowany wizerunek – zdjęcia po wielogodzinnej edycji w Photoshopie i inne sztuczki pozwalają na uzyskanie wrażenia idealnego świata.

Jeśli widzisz po sobie, że takie obrazy wpędzają Cię w poczucie bezsensu – spróbuj detoksu od mediów (lub konkretnego ich rodzaju – np. mediów społecznościowych).

Najprawdopodobniej odczujesz ulgę. Postaraj się również nie porównywać z innymi – są w zupełnie innej sytuacji, a kilka zdjęć nie pokazuje całej prawdy o ich życiu.

 

SPOSÓB 10. SPĘDŹ ZE SOBĄ TROCHĘ CZASU

Zawsze, aby polubić kogokolwiek, potrzeba trochę czasu – tak samo jest z polubieniem samego siebie. Spróbuj potraktować swoją osobę jak przyjaciela – spędź trochę czasu samemu ze sobą. Ważne jednak, by ten czas był miły – zrób coś, co lubisz, nie szukając towarzystwa na siłę. Przekonasz się, jak fajnie jest spędzać czas z Tobą – a od tego już krok do poczucia własnej wartości.

 

Podsumowanie

Z nikim w życiu nie spędzisz tak wiele czasu, jak ze samym sobą. Warto zatem zadbać o własną relacją ze sobą i opinię o swojej osobie.

Jak mogłeś przeczytać wyżej, nie daje to jedynie dobrego samopoczucia – szereg badań psychologicznych udowadnia, że wysoka samoocena ułatwia osiąganie celów, nawiązywanie relacji, chroni przed lękiem i prowadzi do wielu innych pozytywnych efektów. Niskie poczucie wartości może sprawiać nam kłopoty. Zadbaj o najbardziej długoterminową relację w swoim życiu – relację z samym sobą.

Opracowała p. psycholog Sylwia Cop

Powodzenia!

Informujemy, że jeżeli Państwo zamierzają przyprowadzić
dziecko do przedszkola, to należy powiadomić o tym dyrektora zespołu.
Dyrektor wspólnie z organem prowadzącym określi
szczegółowe rozwiązania w zakresie przyjęcia do placówki.  

Dokument opracowała p. psycholog Sylwia Cop

1. Dieta, która służy

Masz problemy z zapamiętaniem ? Dzięki odpowiedniej diecie możesz w prosty sposób polepszyć pamięć i pobudzić mózg do wytężonej pracy. Są produkty spożywcze, które szczególnie poleca się, jeśli chcemy wzmocnić kondycję umysłu.

Przede wszystkim produkty zawierające kwasy tłuszczowe omega-3, czyli tłuste ryby (łosoś, makrela, halibut), orzechy, siemię lniane, płatki owsiane, awokado i oleje roślinne (zwłaszcza lniany i rzepakowy) może być też tran. Twoja pamięć i koncentracja ulegną poprawie dzięki lecytynie, którą znajdziesz w jajkach, orzechach ziemnych i wątróbce. Istotne są też witaminy z grupy B, które pozytywnie wpływają na cały układ nerwowy. Najlepsze źródła tych witamin to produkty pełnoziarniste, warzywa strączkowe jak np. bób, kasze, wszelkie nasiona i orzechy. Dobra dieta powinna obfitować w świeże owoce i warzywa – najbardziej polecane są owoce jagodowe, czyli borówki, maliny, jagody, jeżyny. Dobre są banany, pomidory one poprawiają też nastrój. Wszystko co zawiera magnez np. kakao, zielone warzywa jak szpinak, rukola itp. Poza tym nie można zapominać o nawadnianiu organizmu, należ jak najwięcej pić wody, ona pomaga procesom biochemicznym.

2. Trening mózgu, czyli jak ćwiczyć dobrą pamięć?

Istnieje wiele metod, dzięki którym można poprawić pracę mózgu. Rozwiązywanie krzyżówek, sudoku, gry logiczne to proste sposoby na pobudzenie naszego umysłu.

Świetnym sposobem na poprawę sprawności umysłowej jest też nauka języków obcych. Dzięki powtarzaniu słówek i zasad gramatycznych nieustannie ćwiczymy mózg. Poza tym warto dostarczać sobie różnorodnych nowych bodźców – drobne zmiany codziennych nawyków pobudzają neurony i powodują powstawanie nowych połączeń między komórkami mózgowymi. Stymulującym bodźcem może być muzyka klasyczna, wizyta w galerii sztuki, w ciekawym miejscu (aktualnie tylko online) albo medytacja, joga

( Przykładowe filmiki tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=J9c8OOAwSEc

https://www.youtube.com/watch?v=w3_GQWfHqDY0 ).

3. Ćwiczenia fizyczne na koncentrację.

Warto wiedzieć, że aktywność fizyczna nie wpływa wyłącznie na kondycję i wygląd ciała, ale stymuluje też umysł. Jakie sporty są szczególnie polecane? Najlepiej sprawdza się umiarkowana aktywność fizyczna, np. spacery, nordic walking, praca w ogrodzie, pływanie, joga czy gimnastyka. Podczas ruchu na świeżym powietrzu nie tylko kształtują się mięśnie naszego ciała, ale również nasz mózg – jest bardziej dotleniony i powstają w nim nowe połączenia między neuronami, zwiększając naszą zdolność koncentracji.

Stres, zła dieta i brak kreatywnych zajęć sprawiają, że mózg zwalnia obroty, a nam zaczynają dokuczać problemy z pamięcią i koncentracją. O kondycję mózgu można dbać każdego dnia – wystarczy zdrowe odżywianie, ewentualnie dodatkowo suplementy diety z miłorzębem japońskim, porcja ruchu i ćwiczenia umysłowe, by mózg był zdrowy i pracował efektywnie.

4. A jeśli potrzebujesz wyciszenia, uspokojenia polecam korzystać z

relaksacji, prostych medytacji. Przykładowe pomoce znajdziesz tu:

dla dzieci https://www.youtube.com/watch?v=oAh139hYZfA

dla dzieci i starszych http://jak-medytować.pl

dla nastolatka https://www.youtube.com/watch?v=hB54eD0T2gY

1. NIE ZAPRZECZAJ UCZUCIOM DZIECKA

Nie mów "kolano nie może cię aż tak boleć", "co ty opowiadasz, na pewno lubisz Jasia", "to niemożliwe, żeby nie podobało ci się w przedszkolu, przecież tam jest tak fajnie". Postaraj się zaakceptować uczucia dziecka. Nawet te negatywne. Możesz przytulić dziecko albo powiedzieć np. "rzeczywiście to musiało boleć". Możesz też opowiedzieć o swoich, podobnych doświadczeniach, np. zwierzyć się, że dla ciebie niektóre sprawy też były trudne. Czasami wystarczy zwykłe pokiwanie głową i powiedzenie „rozumiem”. Dzięki temu dziecko poczuje się zrozumiane, akceptowane i w przyszłości będzie chętniej opowiadać o tym, co je trapi.

2. MÓW JASNO I KRÓTKO, CZEGO OCZEKUJESZ

Dzieciom naprawdę czasem ciężko zrozumieć, czego właściwie od nich oczekujemy albo dlaczego się na nie złościmy. Zwłaszcza jeśli zalewamy je potokiem słów, z których trudno wyłowić prosty komunikat. Dlatego zamiast "posprzątaj pokój", mów: "włóż klocki do pudełka". Kiedy idziecie z wizytą, powiedz, że chcesz, by np. powiedziało "dzień dobry" i nie rzucało zabawkami zamiast ogólnikowe : "tylko dobrze się zachowuj".

3. CHWAL ZAMIAST KRYTYKOWAĆ

Pochwały są bardziej skuteczne od krytyki. Dzieci stają się takie, jakimi je widzimy. Powtarzają te zachowania, które zwracają naszą uwagę. Jeśli np. wciąż mówimy, że są niezdarne i znów nie umiały się porządnie ubrać, to prawdopodobnie jeszcze długo tak pozostanie. Jeśli natomiast będziemy dostrzegać każdy drobny sukces ("doskonale ci poszło zakładanie tej kurtki, nawet zamek błyskawiczny zapiąłeś"), to podbudowane będzie coraz lepiej sobie radzić. Dzieci chcą zasłużyć na uznanie rodziców i są w stanie zrobić wiele, by byli zadowoleni. Ważniejsze od pochwał za to, na co dziecko nie miało wpływu ("jesteś śliczną dziewczynką"), są pochwały za to, co dziecko zrobiło, np. ładnie narysowało drzewo czy podziękowało babci za prezent. To konkretne czyny (choć mogą być drobne) budują poczucie wartości dziecka.

4. DAJ DZIECKU NIEWIELKI (!) WYBÓR

Nie ulega wątpliwości, że dziecko powinno mieć wybór, ale niech on będzie dostosowany do jego wieku oraz niech będzie bardzo konkretny. Kilkulatek np. może zdecydować, czy woli zjeść jabłko, czy gruszkę, posłuchać bajki czy ułożyć puzzle, albo czy włożyć zielone, czy granatowe spodnie. Nie powinien natomiast decydować o tym, czy pojedzie na wakacje w góry czy nad morze, czy pójdziecie całą rodziną na zakupy, czy do kina. Oczywiście przy podejmowaniu decyzji rodzice w wielu przypadkach powinni brać pod uwagę dziecko. Jeśli wiedzą, że np. wędrówki po górach są dla niego zbyt męczące a kąpiele w morzu dostarczają mu ogromnej przyjemności, to mogą stwierdzić, że to najlepsza opcja. Natomiast dziecko nie może mieć poczucia, że to ono ma decydujący głos. Zbyt duży wybór jest dla dziecka obciążający i źle wpływa na jego poczucie bezpieczeństwa.

5. NIE TŁUMACZ SIĘ I NIE NEGOCJUJ

Dziecko nie musi rozumieć wszystkich zasad, a tym bardziej się z nimi zgadzać. Dlatego wszelkie długie dyskusje na temat tego, czy powinno oglądać telewizję przez pół czy przez godzinę dziennie, są niepotrzebne. Nawet jeśli podamy słuszne argumenty, że np. to niezdrowo jeść zbyt dużo słodyczy to jedynie otworzymy furtkę do dalszej rozmowy, w której łatwo stracić cierpliwość. Dziecko, zwłaszcza to starsze, będzie przekonywać, że dwa batoniki to nadal nie jest dużo, że koledzy jedzą trzy i też są zdrowi itd. Lepiej odwołać się do wcześniejszej umowy "ustaliliśmy, że jesz słodycze raz dziennie" i zapewnić dziecko, że zdania nie zmienimy.

6. USTAL JASNE ZASADY I POSTARAJ SIĘ ICH TRZYMAĆ

To jedna z najbardziej znanych, a jednocześnie najtrudniejszych do wprowadzenia w życie zasad. My dorośli sami często mamy problem z konsekwencją i zdarzają nam się odstępstwa od reguł. Dlatego nie przesadzaj z liczbą zasad, jakie wprowadzasz. Nie chodzi przecież o to, aby twój dom zmienił się w koszary. Warto zastanowić się co jest najważniejsze i na to postawić. Rodzice najczęściej ustalają godzinę, o jakiej dziecko powinno leżeć w łóżku, ilość zjadanych słodyczy i ilość czasu spędzanego przed telewizorem. To te zasady, które wymagają przemyślenia i w różnych domach mogą być różne. Są jednak i takie, które wynikają np. z reguł życia społecznego. Te, do których my dorośli stosujemy się często automatycznie, np. ta, że mówimy "dzień dobry" czy "dziękuję". Warto pamiętać, że chociaż dla nas są one oczywiste, dziecko musi się ich dopiero nauczyć.

 

7. POKAŻ DZIECKU KONSEKWENCJE

Zamiast karać dziecko za każde przewinienie w ten sam sposób, np. zakazem oglądania telewizji, postaraj się pokazać mu konsekwencje jego zachowania. To o wiele trudniejsze, ale też przynosi lepsze efekty. Na przykład jeśli dziecko źle się zachowuje podczas zabawy z tobą, powiedz, że jeśli nie przestanie, odeślesz go do jego pokoju i nie będziesz się z nim bawić. Jeśli to nie pomoże, dotrzymaj słowa i przerwij zabawę. W zależności od wieku dziecka i przewinienia przerwa we wspólnej zabawie może trwać godzinę albo do końca dnia. Z kolei konsekwencją bałaganu w pokoju może być schowanie na jakiś czas rzeczy, które były porozrzucane i będą potem potrzebne dziecku. Oczywiście pamiętaj, by w najbliższym czasie dać dziecku szanse poprawy zachowania i nie zapomnij pochwalić, jeśli się to uda.

8. POSTAW SIĘ NA MIEJSCU DZIECKA

Przynajmniej czasami. Chodzi o to, by nie mieć nierealnych oczekiwań. Nie planuj np. wspólnych zakupów w piątkowy wieczór, kiedy kolejki do kas wyprowadzają z równowagi niejednego dorosłego. Nie oczekuj, że dziecko, które ma za sobą 8 godzin spędzonych np. w szkole zachowa stoicki spokój. Zastanów się, czy jest sens wybierać się na niedzielny obiad do restauracji, w której czeka się godzinę lub do urzędu. A jeśli już trzeba to zastanów się, co może dziecku umilić oczekiwanie.

9. MÓW DZIECKU, ŻE JE KOCHASZ

Dla ciebie to oczywiste, ale dla dziecka - niekoniecznie. To ważne, by uwierzył, że twojej miłości do niego nic nie jest w stanie zmienić. Postaraj się, by wiedział, że bez względu na to, jak się zachowa, ty zawsze będziesz go kochać. Nawet kiedy będziesz na niego zły lub nie spodoba ci się jego zachowanie.

10. NIE BIJ, NIE KRZYCZ, NIE POTRZĄSAJ

Przemoc fizyczna i werbalna fatalnie wpływa na rozwój dziecka, zaburza więź między nim i rodzicami oraz sprawia, że dziecko też staje się agresywne. Wbrew temu, co twierdzą zwolennicy "lania jako ostatniej deski ratunku", przemoc jest zupełnie nieskuteczna. Niczego dobrego nie uczy, nic nie wyjaśnia, nie kształtuje właściwych postaw, a jedynie rodzi strach i poczucie krzywdy.

Opracowała p. psycholog Sylwia Cop.

 

Świat mediów społecznościowych stał się w XXI wieku przestrzenią funkcjonowania dorastających osób. Rozwijająca się branża gier i nieograniczone możliwości jakie daje nam Internet działają jak system naczyń połączonych, które wzajemnie na siebie wpływają, inicjując coraz bardziej złożone i postępujące zmiany w różnych sferach życia graczy i użytkowników globalnej sieci. Nie ulega wątpliwości, że problem ten dotyczy w sposób szczególny dzieci i młodzieży.

 

W wielu dziedzinach życia czy gospodarki Internet staje się koniecznością. Nie byłby możliwy obecnie proces zdalnego nauczania czy pracy na odległość. Nie moglibyśmy komunikować się w tak prosty i nieograniczony sposób z naszymi najbliższymi nawet z najdalszych zakątków świata.

 

Obecnie w czasach kwarantanny, kiedy nie możemy zaproponować dziecku wielu alternatywnych sposobów spędzania czasu wolnego, minuty a częściej godziny spędzane przed komputerem czy smartfonem  stają się codziennością i sposobem na nudę.

Żeby lepiej zrozumieć atrakcyjność gier komputerowych przedstawię 3  psychologiczne mechanizmy w nich wykorzystywane.

 

1. Pozytywne wzmocnienie – to najważniejszy mechanizm psychologiczny oparty na otrzymywaniu nagród, które gracz zdobywa, wykonując misje i zadania w grze. Za trud i wysiłek wkładany w granie może on uzyskiwać punkty lub bonusy. Nagrody umożliwiają mu także dostęp do nowych miejsc, tzw. lokacji oraz podnoszą możliwości postaci, którą gracz porusza się w wirtualnym świecie. Zdobywając kolejne przedmioty, takie jak: narzędzia, miecze, zbroje, a także zwierzęta hodowlane, postać staje się bardziej wartościowa oraz zyskuje szacunek wśród innych graczy. Niekiedy nagrody nie wpływają na poziom rozgrywki, a jedynie poprawiają aspekt wizualny gry.

 

1. Samodoskonalenie – to kolejny mechanizm psychologiczny, na którym opierają się gry komputerowe. Oddziałuje dwutorowo. Po pierwsze dotyczy umiejętności, których gracz nabywa w trakcie rozgrywki. Poświęcając coraz większą ilość czasu na działania w grze, poznaje on możliwości, jakie oferuje rozgrywka, co przekłada się na jego coraz lepsze funkcjonowanie w wirtualnym świecie. Po drugie równie dobrze może on uczyć się gry z wirtualnych poradników,  rozmawiać z graczami, którzy mają dłuższy staż w grze, oglądać filmiki instruktażowe na YouTubie lub zadawać pytania na forach społecznościowych dotyczących gry. Mechanizm samodoskonalenia sprawia, że gracze mogą rozwijać i prowadzić postać w kierunku, który jest dla nich atrakcyjny i najbardziej pożądany.

 

Samodoskonalenie w grach dotyczy takich obszarów jak:

            ● rozwój umiejętności posiadanych przez postać – najczęściej poprzez podnoszenie

             poziomu skilli – czyli specjalnych umiejętności fizycznych lub magicznych, jakie

             oferuje dana klasa postaci – przydatnych w walce z przeciwnikami;

 

● zdobywanie wyposażenia – kolekcjonowanie broni, pancerzy, kostiumów, hełmów, tarcz i innych niezbędnych do walki narzędzi, którymi może posługiwać się postać;

 

● osiąganie kolejnych poziomów – zdobywanie tzw. leveli, czyli poziomów rozwoju postaci – im wyższy level osiągnęła dana postać, tym większe posiada możliwości.

 

● obecność magicznych zwierząt – w wielu grach postać może zyskać magicznych współtowarzyszy rozgrywki – które swoją obecnością wpływają na wzrost umiejętności postaci w różnych obszarach;

 

● item shop – sklep, w którym administrator danej gry lub serwera oferuje specjalne magiczne przedmioty niedostępne w grze, mające silny wpływ na kompetencje postaci.

 

1. Afiliacja – to trzeci z mechanizmów psychologicznych wyzyskiwanych w grach

komputerowych. Wykorzystuje on naturalną potrzebę psychiczną wyrażającą się

w poszukiwaniu kontaktu z innymi ludźmi i możliwości współdziałania w grupie.

W grach komputerowych możemy poznawać nowych graczy i nawiązywać z nimi relacje. Dzięki temu stają się one bardziej atrakcyjne oraz stwarzają większe możliwości rozgrywki i rywalizacji.

 

Płaszczyzny afiliacji w grach komputerowych:

● czat – podstawowa przestrzeń komunikacji z innymi graczami w formie pisanej;

● komunikacja głosowa – interakcja z innymi graczami z użyciem mikrofonu

i słuchawek w trakcie rozgrywki;

● forum internetowe – forma interakcji pisanej najczęściej służąca przekazywaniu

informacji dotyczących specyficznych wydarzeń, aktualności, a także poradników i zasad, które obowiązują graczy w trakcie rozgrywki;

● związki i przyjaźnie – możliwość zawierania związków pomiędzy graczami

oferują zwłaszcza gry wieloosobowe;

● gildie i klany – to ustrukturalizowane formy zrzeszania się i nawiązywania

współpracy pomiędzy graczami, którzy realizują wspólne cele określone; są to popularne rozwiązania stosowane w grach wieloosobowych rozgrywanych przez Internet;

● teamy – drużyny, najczęściej składające się z pięciu osób, które wchodzą

ze sobą w interakcję mającą na celu opracowanie wspólnej taktyki i rywalizację

z innymi drużynami.

 

Jak zatem korzystać z dobrodziejstw jakie nam oferuje Internet i świat mediów społecznościach w sposób bezpieczny i z zachowaniem umiaru? Jakie działania powinni podjąć rodzice by ich dzieci nie spędzały nadmierną ilość czasu w wirtualnym świecie?

 

Bardzo ważna jest świadomość i zrozumienie działań mechanizmów uzależnienia od gier komputerowych i Internetu.

Środowisko rodzinne dziecka jest najważniejszym miejscem, w którym powinno ono zdobyć rzetelną wiedzę na temat zagrożeń płynących ze świata gier i Internetu. Niestety wielu rodzicom użytkowanie komputera przez dziecko wydaje się bezpieczniejszą formą spędzania wolnego czasu niż zabawy na podwórku czy spotkania ze znajomymi.

Uzależnienie to nabyta silna, niepohamowana chęć korzystania z gier komputerowych, która trwa pomimo występowania licznych szkód i konsekwencji na wielu płaszczyznach życia osoby grającej. Osoba najczęściej nie zauważa tych szkód, ponieważ proces uzależnienia opiera się na trzech podstawowych mechanizmach:

● mechanizmie iluzji i zaprzeczeń – to utrwalająca się tendencja do oszukiwania samego siebie i bliskich, związana m.in. z ukrywaniem prawdziwych powodów grania oraz wymyślaniem nowych usprawiedliwień w celu wyjaśnienia obecnego sposobu funkcjonowania;

● mechanizmie nałogowego regulowania emocji i uczuć – to tendencja do ustawicznego poprawiania sobie nastroju i sztucznego zmieniania stanów emocjonalnych przy użyciu gier i Internetu w celu niedopuszczenia do wystąpienia obniżonego nastroju i trudnych emocji. Jest to taki sposób na poprawę humoru;

● mechanizmie rozproszenia i rozdwojenia „ja” – pogłębiający się proces uzależnienia doprowadza do podziału osobowości osoby grającej na rzeczywistą i wirtualną. Wirtualna tożsamość opiera się najczęściej na utożsamieniu się grającego z postacią reprezentującą go w grze, która jest lepsza i bardziej atrakcyjna niż on sam.

 

Obowiązkiem rodziców powinno być sprawdzanie  treści i zawartości gier. Odpowiedzialni rodzice działają jak zabezpieczający „filtr”, który nie dopuszcza do tego, aby dziecko miało kontakt z niepożądanymi treściami w Internecie.

W dokonywaniu prawidłowej selekcji gier komputerowych pod względem ich przekazu i zawartych w nich treści przydatny jest Ogólnoeuropejski System Klasyfikacji Gier – PEGI System PEGI to zestaw pomocnych znaków, które znajdują się na opakowaniu każdej gry komputerowej. Celem jest ochrona odbiorców przed treściami nieodpowiednimi dla ich kategorii wiekowej.

Warto pamiętać, że jeżeli nie znamy jakieś gry, można poszukać informacji na jego temat w internecie – np. na YouTubie, gdzie znajduje się dużo gameplay’ów.

 

Ważnym zadaniem dla rodziców jest wprowadzanie zasad dotyczących korzystania z gier w środowisku domowym. Wspólne ustalenie zasad może posłużyć pogłębieniu relacji z dzieckiem oraz wdrożeniu ważnych nawyków związanych z korzystaniem z komputera czy smatrfonu. W zależności od potrzeb i wieku dziecka zasady można modyfikować.

Normy mogą zostać spisane i wywieszone w widocznym miejscu w domu, co znacząco ułatwi ich przestrzeganie i egzekwowanie.

Wprowadzanie norm w środowisku domowym warto przeprowadzić kreatywnie – zgodnie z poniższymi wskazówkami:

1. Udaj się wraz z dzieckiem do sklepu papierniczego i zakup duży arkusz papieru.

2. Po powrocie do domu rozłóż arkusz na stole i zaproponuj wspólne ustalenie zasad

    dotyczących korzystania z gier.

3. Wyjaśnij dziecku, że pewne gry zawierają treści, które są nieadekwatne do jego

    wieku oraz mogą stanowić dla niego zagrożenie.

4. Razem z pozostałymi członkami rodziny umów się, że każdy zaproponuje 2–3 zasady,

    które zostaną omówione i przegłosowane.

5. Wręcz każdemu członkowi rodziny po kartce papieru i zaproponuj, aby w ciągu

    10 minut wymyślił i przedstawił pozostałym osobom zasady dotyczące korzystania

    z gier.

6. Omówcie wspólnie każdą z zaproponowanych zasad i wypracujcie kompromis.

7. Odrysuj dłonie członków rodziny na zakupionym arkuszu papieru i wpisz w kontury

    wspólnie wypracowane zasady. Arkusz warto zatytułować i opatrzyć kolorowym

     zdjęciem, rysunkiem lub fotografią.

8. Powieś arkusz w widocznym miejscu, najlepiej obok komputera lub konsoli do gier.

 

Przy konstruowaniu zasad  trzeba uwzględnić:

- najpierw obowiązki, później przyjemności,

- pozwolenie na  granie wyłącznie w gry odpowiednie do wieku,

- angażowanie się dorosłych w świat gier i kreowanie konstruktywnych postaw wobec

  wirtualnych wydarzeń, takich jak wygrywanie czy przegrywanie (np. urządzamy rodzinne  

   rozgrywki turniejowe),

 

- maksymalny jednorazowy czas rozgrywki w świecie wirtualnym (powinien on wynosić

  1 godzinę)

- niedziela jest dniem wolnym od komputera i gier.

- istnieje możliwość wprowadzenia zmian w rodzinnym kontrakcie.

 

Drogi rodzicu pamiętaj o wspieraniu dziecka w rozwoju adekwatnie do jego wieku i możliwości. Jeśli będziesz to robił zgodnie z jego potrzebami oraz posiadaną wiedzą, intuicją i miłością zainteresowanie twojego dziecka światem wirtualnym będzie właściwe i nie powinno stanowić zagrożenia dla jego rozwoju społeczno – emocjonalnego. 

 

 

 

Powyższy materiał opracowałam w oparciu o publikację Marcina Millera pt.” Bezpieczne funkcjonowanie w mediach społecznościowych ze szczególnym uwzględnieniem zagrożenia sieciowymi grami komputerowymi”, Ośrodek Rozwoju Edukacji,  Warszawa 2019

 

 

Aldona Franelak – Kubonik

Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Wieluniu

 

Z okazji zbliżających się
Świąt Wielkiej Nocy
pragniemy całej społeczności
Zespołu Szkolno- Przedszkolnego w Mierzycach
przesłać z serca płynące życzenia
Aby Zmartwychwstały Chrystus
obudził w Was to, co jeszcze uśpione ożywił to, co już martwe.
Niech światło Jego słowa 
prowadzi nas przez życie do wieczności...
Błogosławionych Świąt
życzą dyrektor Małgorzata Grajoszek, wicedyrektor Aneta Jakubiszyn

Obecna sytuacja doświadcza nas całym wachlarzem emocji płynących ze zmian, z którymi przychodzi się mierzyć całej rodzinie. Rodzina to system - zmiana w jednym z jego elementów, wpływa na kolejne. Niczym kręgi na wodzie. Nic nie wygląda i nie funkcjonuje już w taki sam sposób. Kolejny tydzień przymusowej kwarantanny to kolaż wyzwań, zmagań i wszelkich nowości.

Warto zauważyć, że zmianie podlega nie tylko rodzicielski, lecz również dziecięcy rozkład dnia. Jak zatem dbać o równowagę naszych dzieci, żeby codzienność (czy jest to nadmiar zadań do wykonania, czy niedobór bodźców i brak ruchu) nie pozbawił ich energii do działania i nie przytłoczył falą frustracji i zniechęcenia? Warto serwować im codziennie „półmisek umysłowy”.

Mózg dziecka podejmuje nieustanny wysiłek 

Tak jak żywienie dziecięcy mózg potrzebuje odpowiedniego podziału codziennych czynności, by zachować równowagę i móc się prawidłowo rozwijać. Mózg dziecka podejmuje wysiłek nieustannie. I jak się okazuje pracuje równie intensywnie podczas zabawy, budowania więzi z bliskimi, jak i podczas nauki, czy koncentracji na logicznym zadaniu. W zależności od podejmowanej czynności, uaktywniają się inne, choć równie ważne, obszary mózgu.

7 codziennych czynności, które zapewniają równowagę psychiczną 

Wymienione poniżej czynności składają się na “zdrowy półmisek umysłowy” (Healthy Mind Platter wg. koncepcji Dr Daniela Siegela), czyli “pożywienie” niezbędne dla utrzymania zdrowia psychicznego, równowagi psychicznej i ogólnego psycho-fizycznego dobrostanu.

1. Czas skupienia uwagi (Focus time)to moment, kiedy dzieci skupiają swoją uwagę na realizacji wyznaczonego celu. Dzięki podejmowaniu wyzwań, uczą się nowych rzeczy, a w ich mózgach powstają głębokie połączenia. 

2. Czas zabawy (Play time)opiera się na spontanicznej dziecięcej zabawie, a także niczym nieskrępowanej kreatywności stymulującej tworzenie się nowych połączeń w mózgu. Poprzez zabawę i podążanie za impulsami, dzieci zaspokajają m.in. potrzebę regulacji emocjonalnej, nieskrępowanej ekspresji i tworzenia rzeczywistości „na swoich warunkach”, ponieważ potrzeba wpływania na otoczenie jest dla nich ważna.

3. Czas kontaktu z innymi (Connecting time)

kiedy dzieci spędzają czas z osobami, które są dla nich istotne i znaczące aktywują się oraz wzmacniają te obwody w ich mózgach, które odpowiadają za budowanie i wzmacnianie relacji. Codzienna porcja przytulasów, grania w piłkę, czy wspólne czytanie pozwalają nasycić dziecięcą potrzebę bliskości, przynależności i bycia ważnym, które dają im siłę do podejmowania codziennych wyzwań.

4. Czas aktywności fizycznej (Physical time)

warto pamiętać, że kiedy dziecko ćwiczy swoje ciało, ćwiczy również swój mózg. Aktywność fizyczna bowiem pozwala rozładować napięcie nagromadzone w ciągu całego dnia oraz dotlenia cały organizm. 

5. Czas dla wnętrza (Time-in)

 to moment spokoju i wyciszenia w ciągu dnia, kiedy dziecko może skupić się na tym, co w nim „w środku gra”. To czas skupienia na emocjach, potrzebach, myślach czy obrazach, które okazały się w jakimś stopniu dla niego ważne. Taka psychowzroczność pozwala lepiej zintegrować mózg. Można to dostrzec np. kiedy towarzyszymy dzieciom podczas zasypiania. Dokonują one wtedy swoistego podsumowania i opowiadają co ich spotkało w ciągu dnia. Albo podczas swobodnej zabawy młodsze dzieci poprzez (np. odgrywanie scenek) próbują sobie “ułożyć” w głowie zdarzenia minionego dnia (nazwać i sprawdzić czy były one do dla nich miłe/niemiłe i dlaczego). Nastolatki mogą praktykować taką świadomą obecność np. leżąc bez żadnej aktywności na kanapie. Takie “błądzenie” myślami po tym, co ich spotkało danego dnia i zastanawianie się np. “W jakim kontekście było to dla mnie ważne?”,”Dlaczego wywołało to we mnie takie emocje?””, zdecydowanie pogłębia ich samoświadomość. 

6. Czas odpoczynku (Down time)

to moment, kiedy dzieci nie mają żadnego celu do zrealizowania, tylko mogą poświęcić się beztroskiemu „nicnierobieniu”. Przeznaczony jest na odpoczynek, który pomaga zregenerować mózg dziecka – dzieje się to wtedy, kiedy myśli mogą swobodnie wędrować bez celu.

7. Czas snu (Sleep time)

 sen daje ukojenie i odpoczynek zarówno dla ciała jak i duszy, a także pozwala na utrwalenie tego wszystkiego, czego dzieci nauczyły się w ciągu dnia. To również bardzo ważny moment regeneracji po wydarzeniach, które były udziałem dziecka. O tym, jak ważny jest sen w procesie rozwoju, mówią najnowsze zalecenia m. in. American Academy of Sleep Medicine: dziecko w wieku 3-5 lat powinno przesypiać od 10 do 13 godzin na dobę (w tym drzemki), zaś w wieku od 6 do 12 lat od 9 do 12 godzin. Nastolatki w wieku od 13 do 18 lat na sen powinny przeznaczać od 8 do 10 godzin na dobę.

Równowaga

W koncepcji „półmiska umysłowego” ważne jest utrzymanie równowagi pomiędzy powyższymi „czasami”. Nadmierne poświęcanie czasu, np. na naukę, bez aktywności fizycznej i zaspokojenia potrzeby snu, może skutkować olbrzymim zmęczeniem i przeciążeniem, a w konsekwencji właśnie trudnościami w nauce (ponieważ zmęczony mózg nie może się efektywnie uczyć). Podobnie, kiedy nie starczy dziecku w ciągu dnia czasu na wgląd i refleksję, trudno o rozwój jego samoświadomości w obrębie potrzeb, emocji, tego, co lubi i czego nie lubi.

Warto pamiętać, że proporcje “półmiska” mogą być różne, ponieważ różne są potrzeby dzieci na określonych etapach ich rozwoju. Nastolatek będzie potrzebował dużej ilości czasu na tworzenie więzi (np. z rówieśnikami), regenerującego snu, który wiąże się z jego intensywnym wzrostem fizycznym i czasu na odpoczynek, ponieważ jego ciało zmienia się pod wpływem hormonów. Z kolei dziecko w wieku wczesnoszkolnym będzie potrzebowało np. większej ilości czasu na zabawę i aktywność fizyczną, aby odreagować stres i napięcie związane z nową sytuacją w jakiej się znalazło. 

 Na podstawie “The YES brain. Mózg na TAK!”; Dr Siegel jest twórcą koncepcji “półmiska umysłowego” (Healthy Mind Platter

Opracowała p. psycholog Sylwia Cop.

Drodzy  Rodzice!

Trwa rekrutacja na wolne miejsca
w Publicznym Przedszkolu
w Mierzycach
 Zapraszamy :)

Wnioski do pobrania ze strony internetowej https://zspmierzyce.edupage.org/
 lub w szkole od poniedziałku do piątku
(wejście od strony dawnego gimnazjum)
w godz. 9:00-11:00
Proszę dzwonić.

Dobre praktyki pomagające zachować bezpieczeństwo danych podczas lekcji online

20 zasad bezpieczeństwa, o których powinni pamiętać zarówno szkolni administratorzy, jak i nauczyciele oraz uczniowie, przygotowując się do lekcji online, aby chronić swoje dane

1. Na bieżąco aktualizuj systemy operacyjne.
2. Systematycznie aktualizuj programy antywirusowe, antymalware i antyspyware.
3. Regularnie skanuj stacje robocze programami antywirusowymi, antymalware i antyspyware.
4. Pobieraj oprogramowanie wyłącznie ze stron producentów.
5. Nie otwieraj załączników z nieznanych źródeł dostarczanych poprzez korespondencję elektroniczną.
6. Nie zapamiętuj haseł w aplikacjach webowych.
7. Nie zapisuj haseł na kartkach.
8. Nie używaj tych samych haseł w różnych systemach informatycznych.
9. Zabezpieczaj serwery plików czy inne zasoby sieciowe.
10. Zabezpieczaj sieci bezprzewodowe – Access Point.
11. Dostosuj złożoność haseł odpowiednio do zagrożeń.
12. Unikaj wchodzenia na nieznane czy przypadkowe strony internetowe.
13. Nie loguj się do systemów informatycznych w przypadkowych miejscach z niezaufanych urządzeń lub publicznych niezabezpieczonych sieci Wi-Fi.
14. Wykonuj regularne kopie zapasowe.
15. Korzystaj ze sprawdzonego oprogramowania do szyfrowania e-maili lub nośników danych.
16. Szyfruj dane przesyłane pocztą elektroniczną.
17. Szyfruj dyski twarde w komputerach przenośnych.
18. Przy pracy zdalnej korzystaj z szyfrowanego połączenia VPN.
19. Odchodząc od komputera, blokuj stację komputerową.
20. Nie umieszczaj w komputerze przypadkowo znalezionych nośników USB. Może znajdować się na nich złośliwe oprogramowanie.

Źródło: www.uodo.gov.pl

Zachęcam uczniów, nauczycieli i rodziców do znalezienia kilku minut w ciągu dnia, wykonania wybranego ćwiczenia lub ćwiczeń - dzięki takiemu szybkiemu relaksowi o wiele łatwiej będzie znaleźć siły do wykonywania dalszych obowiązków.

Oto kilka prostych ćwiczeń dla wszystkich. Wystarczy dosłownie 5 minut by zminimalizować napięcie i stres:

Oddychanie przeponowe (ćwiczenie to wykonujemy, by uspokoić oddech).

1. Połóż się płasko na plecach z poduszką pod głową, rozsuń lekko nogi, zamknij oczy.
2. Rozluźnij mięśnie twarzy, szczeki i brzucha.
3. Oddychaj spokojnie i rytmicznie.
4. Jedna rękę połóż na brzuch, a drugą na klatce piersiowej, poczuj jak na zmianę unoszą się ręce ułożone na twym ciele.
5. Powoli i spokojnie wciągnij nosem powietrze.
6. Następnie powoli i spokojnie wypuść całe powietrze przez lekko uchylone usta.
7. Powtarzaj wdechy i wydechy. Rozluźnij ramiona i ręce i rytmicznie oddychaj.

 

Drzewo na wietrze

            W postawie swobodnej rozstawiamy stopy na szerokość bioder, ramiona unosimy    w górę. Imitujemy ruch gałęzi na wietrze. Ćwiczenie należy powtórzyć spokojnie kilka razy, aż napięcie mięśni całkowicie zniknie.

Minutowe wakacje

           W wybranej, wygodnej dla siebie pozycji (najlepiej lezącej) zamknij oczy, wyobraź sobie, że jesteś na plaży. Spróbuj poczuć ciepło piasku pod każdym mięśniem swojego ciała, poczuj ciepło słońca na policzkach, jasne światło pod powiekami, powiew delikatnego wiatru na czole, zapach powietrza, usłysz spokojny szum wody, śpiew ptaków.

Strząsanie napięcia

Stań prosto, ręce opuść wzdłuż tułowia. Zaciśnij pięści, podnieś barki i ramiona do góry, jednocześnie wciągając nosem powietrze. Zatrzymaj powietrze na krótką chwilę, po czym energicznie strząśnij ramiona w dół, jednocześnie rozluźniając pięści i wydychając głośno powietrze ustami. Powtórz ćwiczenie kilkakrotnie.

 

Zrywanie jabłek

1. Stań prosto w lekkim rozkroku, z opuszczonymi luźno wzdłuż tułowia rękami.
2. Wyobraź sobie, że wysoko nad Twoją głową wiszą piękne jabłka, które chcesz zerwać.
3. Wyciągnij prawą rękę tak wysoko, jak to możliwe, odrywając lewą stopę od podłogi i zerwij pierwsze jabłko.
4. Wróć do pozycji wyjściowej, odpręż ciało.
5. Teraz sięgnij lewą ręką po kolejne jabłko, odrywając prawą stopę od podłogi.
6. Wróć do pozycji wyjściowej, odpręż ciało.
7. Ćwiczenie możesz wykonać tyle razy, na ile jabłek masz ochotę.

Mokry pies

1. Nabierz powietrze i wypuszczaj je energicznie, ale nie za szybko, przez rozluźnione wargi tak, aby zostały wprowadzone w drgania i powstał dźwięk „brrr”. Powtórz to kilka razy.
2. Następnie rozchyl lekko usta, rozluźnij policzki i potrząsaj głową jak pies wychodzący z kąpieli i otrząsający się z wody.
3. Ten sam ruch wykonaj ramionami, klatką piersiową, biodrami, dłońmi i stopami.
4. Przez cały czas wykonywania ćwiczenia oddychaj spokojnie i swobodnie, nie wstrzymując powietrza w płucach.

 

Spokojne oddychanie

Wybierz sobie przedmiot, na który często spoglądasz w ciągu dnia. Może to być np. kubek, lampa, obraz, itp. Następnie spójrz na tę rzecz i weź głęboki oddech, a po chwili zacznij powoli wypuszczać powietrze ustami. Cały czas myśl o tym, że jesteś spokojny, zrelaksowany, rozluźniony. Zrób kilka takich wdechów i wydechów.

Rozluźnianie szyi i karku

W pozycji stojącej lub siedzącej kręć głową tak, jakbyś czubkiem nosa rysował elipsę, symbol nieskończoności. Następnie wykonaj to samo ćwiczenie, kręcąc głową w drugą stronę.

 

Rozciąganie ciała

 

W pozycji stojącej, siedzącej lub leżącej rozciągaj wszystkie mięśnie swojego ciała  tak, jakbyś chciał stać się dłuższy – możesz przy tym ziewać lub głęboko wzdychać.

Rozluźnianie mięśni całego ciała

1. Połóż się płasko na plecach z poduszką pod głowa, rozchyl lekko nogi, ręce połóż wzdłuż ciała, wewnętrzną częścią dłoni do góry.
2. Zamknij oczy, uspokój oddech, rozluźnij się, wycisz, zrelaksuj.
3. Powoli i spokojnie przenoś swoją uwagę na poszczególne części swojego ciała, rozluźniając kolejne mięśnie, zaczynając od głowy i twarzy (czoło, mięśnie twarzy, żuchwa język), stopniowo schodząc coraz niżej.
4. Kiedy poczujesz całkowite rozluźnienie, powoli i spokojnie zacznij wracać do rzeczywistości – delikatnie otwórz oczy, następnie możesz usiąść i wstać.

 

 

                                                                                       Pozdrawiam  Sylwia Cop.

W związku z informacją MEN o terminach
próbnego egzaminu ósmoklasisty
i przystąpienia naszej placówki
do tego egzaminu przedstawiamy niezbędne informacje.

Arkusze do egzaminu próbnego

 

Materiały obejmą zarówno arkusze w wersji standardowej, jak i te dostosowane do potrzeb uczniów z niepełnosprawnościami. Wszystkie materiały, w tym nagrania w formacie mp3 do zadań na rozumienie ze słuchu w arkuszach z języków obcych nowożytnych, zostaną zamieszczone na stronie internetowej Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (www.cke.gov.pl) oraz na stronach internetowych okręgowych komisji egzaminacyjnych w następujących terminach:

• 30 marca br. (poniedziałek), ok. godz. 9:00 – język polski;
• 31 marca br. (wtorek), ok. godz. 9:00 – matematyka;
• 1 kwietnia br. (środa), ok. godz. 9:00 – języki obce nowożytne.

 

 

Zasady oceniania zadań

 

CKE przygotowała również zasady oceniania rozwiązań zadań. W pierwszej kolejności zostaną one przekazane wyłącznie dyrektorom szkół podstawowych, w których w 2020 r. jest przeprowadzany egzamin ósmoklasisty, za pośrednictwem systemu informatycznego SIOEO. Dyrektorzy będą proszeni o udostępnienie tych dokumentów nauczycielom, którzy podejmą decyzję o ocenieniu prac przekazanych przez uczniów. Zasady oceniania zostaną zamieszczone 8 kwietnia br. na stronie internetowej CKE.

 

Poinformowanie uczniów i rodziców

 

Zachęcamy do tego, aby szkoły, które zechcą wziąć udział w próbnym egzaminie, przekazały uczniom informację o terminie jego przeprowadzenia. Wskazane jest, aby uczniowie – po pobraniu materiałów ze strony CKE lub wybranej OKE – rozwiązali zadania w domu w takim czasie, jaki jest przeznaczony na wykonanie zadań na egzaminie, zapisując swoje rozwiązania w ustalonej przez szkołę/nauczyciela formie, np.

• w pliku w edytorze tekstów;
• na wydruku – należy jednak pamiętać, że nie każdy uczeń dysponuje w domu drukarką;
• korzystając z karty odpowiedzi, która będzie zamieszczona na stronie razem z arkuszem (plik edytowalny, w którym odpowiedzi będzie można zapisać komputerowo albo odręcznie);
• na zwykłej kartce papieru, numerując kolejno rozwiązywane zadania.

 

Kontakt z nauczycielem

 

Proponujemy również, aby uczniowie przesłali swoje rozwiązania do nauczycieli (np. e-mailem w formie uzupełnionych plików lub zdjęć poszczególnych kartek rozwiązań), którzy – korzystając ze szczegółowych zasad oceniania rozwiązań zadań – będą mogli te odpowiedzi sprawdzić i ocenić oraz przekazać uczniom informację zwrotną, np.

• w postaci krótkiego komentarza w e-mailu;
• podczas spotkania on-line – indywidualnego albo z grupą;
• w postaci komentarzy w pliku – w przypadku, jeśli uczeń przesłał odpowiedzi w pliku edytowalnym.

 

Jeżeli nie będzie to możliwe, można rozważyć przekazanie zbiorczej informacji wszystkim uczniom (np. prowadząc z uczniami „rozmowę” w formie tworzonego wspólnie dokumentu na jednej z dostępnych platform umożliwiających wspólną pracę) już po ogłoszeniu zasad rozwiązań zadań na stronie CKE (8 kwietnia br.).

 

Egzamin próbny dla wszystkich chętnych uczniów

 

Dyrektorzy szkół proszeni są o zadbanie o to, aby w próbnym egzaminie mogli wziąć udział wszyscy uczniowie, którzy wyrażą taką chęć. Jeżeli dany uczeń nie ma w domu dostępu do internetu, należy rozważyć możliwość przekazania mu arkuszy w formie wydruków lub przygotowanie wydruków do odbioru w szkole.

 

Przeprowadzenie próbnego egzaminu ósmoklasisty jest dobrowolne. Centralna Komisja Egzaminacyjna proponuje, aby próbny egzamin ósmoklasisty został przeprowadzony w warunkach zbliżonych do obowiązujących podczas właściwego egzaminu (np. godzina rozpoczęcia pracy z arkuszem egzaminacyjnym, samodzielne rozwiązywanie zadań przez uczniów), choć mam pełną świadomość, że w warunkach domowych może to być trudne do zrealizowania.

 

Próbny egzamin ósmoklasisty powinien być przeprowadzany wyłącznie w celu informacyjnym (tj. danie uczniom kolejnej szansy pracy z arkuszem egzaminacyjnym w czasie przeznaczonym na rozwiązanie zadań na egzaminie) oraz diagnostycznym (tj. zidentyfikowania wiadomości i umiejętności, które dany uczeń opanował już w stopniu zadowalającym, oraz wiadomości i umiejętności, które wymagają jeszcze doskonalenia). Centralna Komisja Egzaminacyjna za nieuzasadnione uważa wystawianie ocen cząstkowych na podstawie uzyskanych przez danego ucznia wyników egzaminu próbnego z poszczególnych przedmiotów.

 

Dodatkowe informacje i materiały dotyczące egzaminu ósmoklasisty

 

Szczegółowe informacje o egzaminie ósmoklasisty dostępne są na stronach internetowych CKE (www.cke.gov.pl) oraz okręgowych komisji egzaminacyjnych.

 

Uczniowie, ich rodzice oraz nauczyciele mogą z tych stron nieodpłatnie pobrać:

• informatory o egzaminie ósmoklasisty z poszczególnych przedmiotów
• przykładowe arkusze egzaminacyjne z poszczególnych przedmiotów
• arkusze pierwszego próbnego egzaminu ósmoklasisty
• arkusze egzaminu ósmoklasisty przeprowadzonego w 2019 r.
• osiem zestawów zadań, zawierających wskazówki oraz szczegółowe wyjaśnienia rozwiązań zadań i przykładowe realizacje odpowiedzi w zadaniach otwartych
• filmy o egzaminie ósmoklasisty z poszczególnych przedmiotów.

 

 

Departament Informacji i Promocji
Ministerstwo Edukacji Narodowej